De laatste schakel

Paul Wildackers, 76 jaar oud, kijkt terug op zijn leven. Nu woont hij alleen, in een bejaardenhuis en komt nauwelijks nog op straat. Eigenlijk gaat hij alleen de deur uit, als hij vlucht voor de werkster. En op een dag ontmoet hij bij zo’n gedwongen ommetje een vrouw van ongeveer veertig, met wie hij een kort maar leuk contact heeft.

Paul Wildackers zou er niets op tegen hebben haar nog eens te ontmoeten. Helaas is de manier waarop dat gebeurt niet zoals hij het zich gewenst had: hij ziet hoe ze op een brancard uit het kantoor waar ze werkte gedragen wordt.
Het blijft hem dwars zitten, misschien wel omdat hij druk bezig is het verhaal te schrijven dat hem al jaren dwarsgezeten heeft. Over de dood van een jonge vrouwelijke collega, een verhaal dat hij al die jaren met een gevoel van schuld bij zich heeft gedragen.
Hij begint met algemene herinneringen aan de tijd dat hij les gaf op een Regionaal Opleidingcentrum (ROC), met alle onderwijsperikelen die hier zijn pad kruisten. Hij ontmoet er de nieuwe leerkracht, die Nederlandse les geeft aan de NT2 leerlingen, de vluchtelingen met Nederlands als tweede taal. Renate Snijders heet ze, en tussen Paul en Renate ontstaat een warme band, die zich zal beperken tot het schoolleven. Want al wordt zijn huwelijk slechts een enkele keer terloops genoemd, Paul is gelukkig getrouwd. Hij profiteert niet van de groeiende genegenheid als ze samen in Amerika op studiereis zijn. En dan vindt de dramatische gebeurtenis plaats op school.